عدم دسترسی کافی به گلوکز سبب کاهش توان دام درتولید شیر می گردد.
در شروع دوره شیردهی نیاز به گلوکز به شدت افزایش می یابد. نیاز دام به گلوکز باید از طریق خوراک و متابولیسم پروپیونات ها، لاکتات ها و اسیدهای آمینه برطرف گردد.
غلات منابع خوبی برای تامین نشاسته و گلوکز می باشند. اما تامین گلوکز بیشتر از طریق افزایش جیره غلات در گاوهای شیری باعث افزایش تولید اسیدهای چرب فرار ناشی از تخمیر نشاسته و  در نتیجه اسیدوز میشود.
نیاز فراوان به گلوکز جهت تولید شیر و عدم امکان تامین آنها به میزان کافی از طریق خوراک ، دام را مجبور به جابجایی ذخایر چربی بدن خود می گرداند.
در دامهای پرشیر، کبد توانایی متابولیسم کتون بادی های تولید شده ناشی از متابولیسم چربی ها را ندارد و تجمع این کتون بادی ها باعث بروز بیماری های مانند کتوز و کبد چرب می شود.
در نظر گرفتن یک منبع مناسب از پیش سازهای گلوکز باعث پیشگیری از افت شیر و بیماری کتوز می شود.
                                        
مواد موثره برای پیش سازهای گلوکز عبارتند از :
- گلیسرول    
- پروپیونات کلسیم
- مونوپروپیلن گلایکول