اوره آهسته رهش
اوره به عنوان یک منبع تامین نیتروژن غیر پروتئینی (NPN)حاوی 45% نیتروژن بوده و به عنوان پروتئین قابل تجزیه در جیره گاو های شیری استفاده می شود.
نشخوارکنندگان بدلیل وجود میکروب های شکمبه و توانایی تولید آنزیم های موثر در هضم سلولز و استفاده از نیتروژن امکان استفاده اوره در جیره غذایی را به عنوان جایگزین های ارزان قیمت برای پروتئین دارند
اوره تغذیه شده به سرعت در ابتدای ورود به شکمبه هیدرولیز می شود و باعث به اوج رسیدن غلظت آمونیاک شکمبه در اولین ساعات پس از مصرف اوره می شود
برای ساخت پروتئین میکروبی و افزایش کارآیی آن باید آزاد شدن آمونیاک به موازات هضم کربوهیدرات ها در شکمبه صورت گیرد(تولید آمونیاک و در دسترس بودن کربوهیدرات در شکمبه در یک زمان ) اما تجزیه شکمبه ای کربوهیدرات ها نسبت به پروتئین ها، فرآیندی بسیار کندتر است به عنوان یک راه حل، می توان با ایجاد تغییر در اوره برای کنترل سرعت آزاد شدن و تبدیل آن به آمونیاک اقدام کرد، به طوری که آزاد شدن آمونیاک به موازات هضم کربوهیدرات در شکمبه صورت گیرد
اوره آهسته رهش ، سرعت آزاد شدن آمونیاک در شکمبه را بدون محدود کردن و تخریب اوره کاهش می دهند بنابراین با اوره آهسته رهش، مسمومیت آمونیاکی کاهش یافته و امکان استفاده بیشتر از این ترکیبات را در مقایسه با اوره فراهم می سازد.